Για πρώτη φορά, οι επιστήμονες εντόπισαν το μονοπάτι του εγκεφάλου που συνδέει τη θετική στάση προς τα μαθηματικά με την επιτυχία στο μάθημα.
Σε μια μελέτη που πραγματοποιήθηκε με συμμετέχοντες μαθητές του δημοτικού σχολείου, ερευνητές του Stanford University School of Medicine διαπίστωσαν ότι η θετική στάση απέναντι στα μαθηματικά συνδέεται με την καλύτερη λειτουργία του ιππόκαμπου, ενός σημαντικού κέντρου μνήμης στον εγκέφαλο, κατά την εκτέλεση αριθμητικών προβλημάτων.
Τα ευρήματα δημοσιεύθηκαν στις 24 Ιανουαρίου στην επιθεώρηση Psychological Science.
Στην εκπαίδευση, έχει παρατηρηθεί ότι τα παιδιά που δείχνουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τα μαθηματικά και αντιλαμβάνονται ότι οι επιδόσεις τους είναι πολύ καλές, επιτυγχάνουν υψηλότερες μαθηματικές επιδόσεις. Ωστόσο, δεν ήταν σαφές εάν αυτή η θετική στάση απλώς αντανακλά άλλες ικανότητες, όπως για παράδειγμα, την υψηλότερη νοημοσύνη.
Η νέα μελέτη διαπίστωσε ότι, ακόμη και όταν αποτιμήθηκε το IQ και άλλοι εμπλεκόμενοι παράγοντες, μια θετική στάση απέναντι στα μαθηματικά μπορεί να προβλέψει και πάλι ποιοι μαθητές θα έχουν καλύτερη επίδοση στα μαθηματικά.
«Η θετική στάση είναι πραγματικά σημαντική», δήλωσε ο Lang Chen, PhD, κύριος συγγραφέας της μελέτης και μεταδιδακτορικός μελετητής ψυχιατρικής και επιστημών συμπεριφοράς. «Με βάση τα δεδομένα μας, η συμβολή της θετικής στάσης στο να επιτύχει κανείς στα μαθηματικά είναι τόσο σημαντική, όσο και η συμβολή του IQ».
Οι επιστήμονες δεν περίμεναν ότι η συμβολή της στάσης απέναντι στα μαθηματικά θα παίζει τόσο σημαντικό ρόλο, είπε ο Chen. Ο μηχανισμός που διέπει τη σύνδεσή της με τις γνωστικές επιδόσεις ήταν απροσδόκητος.
«Ήταν πραγματικά εκπληκτικό το γεγονός ότι η σύνδεση της θετικής στάσης λειτουργεί μέσα από ένα πολύ κλασικό σύστημα μάθησης και μνήμης στον εγκέφαλο», δήλωσε ο κύριος συγγραφέας της μελέτης, Vinod Menon, PhD, καθηγητής ψυχιατρικής και επιστημών συμπεριφοράς.
Οι ερευνητές είχαν προηγουμένως υποθέσει ότι τα κέντρα ανταμοιβής του εγκεφάλου θα μπορούσαν να οδηγήσουν στη σχέση μεταξύ στάσης και επίτευξης – ίσως τα παιδιά με θετικότερη στάση ήταν καλύτερα στα μαθηματικά, επειδή θεωρούσαν τα μαθηματικά πιο ευχάριστα. «Αντίθετα, διαπιστώσαμε ότι εάν κάποιος διαθέτει έντονο ενδιαφέρον και αυτοπεποίθηση σε ότι αφορά τις μαθηματικές του ικανότητες, αυτό οδηγεί σε βελτιωμένη μνήμη και αποτελεσματικότερη αξιοποίηση των ικανοτήτων επίλυσης προβλημάτων του εγκεφάλου», ανέφερε ο Menon.
Οι ερευνητές έδωσαν τυποποιημένα ερωτηματολόγια σε 240 παιδιά ηλικίας 7 έως 10 ετών, αξιολογώντας δημογραφικά στοιχεία, το IQ, την ικανότητα ανάγνωσης και την ικανότητα μνήμης εργασίας. Το επίπεδο μαθηματικών επιδόσεων των παιδιών μετρήθηκε μέσω τεστ που εξέταζαν τις αριθμητικές τους γνώσεις και την ικανότητα επίλυσης μαθηματικών προβλημάτων.
Οι γονείς ή οι κηδεμόνες απάντησαν σε έρευνες σχετικά με τα συμπεριφορικά και συναισθηματικά χαρακτηριστικά των παιδιών, καθώς και για το άγχος τους σχετικά με τα μαθηματικά αλλά και γενικότερα. Τα παιδιά απάντησαν επίσης σε μια έρευνα που αξιολόγησε τη στάση τους απέναντι στα μαθηματικά, συμπεριλαμβανομένων ερωτήσεων σχετικά με το ενδιαφέρον για τα μαθηματικά και την αυτογνωσία της μαθηματικής τους ικανότητας, καθώς και τη στάση τους απέναντι στο σχολείο, γενικά.
Κατά την επίλυση των αριθμητικών προβλημάτων, σαράντα επτά από τα παιδιά, συμμετείχαν επίσης σε εξετάσεις εγκεφάλου MRI . Οι εξετάσεις μέσω του σαρωτή μαγνητικής τομογραφίας, χρησιμοποιήθηκαν για να διακρίνουν οι ερευνητές ποιες στρατηγικές επίλυσης προβλημάτων χρησιμοποίησαν τα παιδιά.
Οι μαθηματικές επιδόσεις συσχετίστηκαν με μια θετική στάση απέναντι στα μαθηματικά, ακόμα και μετά από στατιστικό έλεγχο για το IQ, τη μνήμη εργασίας, το άγχος για τα μαθηματικά, το γενικό άγχος και τη γενική στάση απέναντι στο σχολείο, σύμφωνα με τη μελέτη. Τα παιδιά με αρνητική στάση απέναντι στα μαθηματικά σπάνια είχαν καλές επιδόσεις στο μάθημα, ενώ εκείνα με έντονα θετική στάση είχαν μια σειρά μαθηματικών επιτευγμάτων.
«Μια θετική στάση ανοίγει την πόρτα για τα παιδιά ώστε να αποδώσουν καλά, όμως δεν εγγυάται ότι θα το κάνουν. Αυτό εξαρτάται και από άλλους παράγοντες», δήλωσε ο Chen.
Από τα αποτελέσματα της απεικόνισης του εγκεφάλου, οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι όταν ένα παιδί επιλύει ένα μαθηματικό πρόβλημα, τα αποτελέσματα θετικής στάσης σχετίζονται με την ενεργοποίηση του ιππόκαμπου – ένα σημαντικό κέντρο μνήμης και εκμάθησης στον εγκέφαλο.
Η δραστηριότητα στα κέντρα ανταμοιβής του εγκεφάλου, συμπεριλαμβανομένης της αμυγδαλής και του κοιλιακού ραβδωτού στρώματος, δεν ήταν συνδεδεμένη με τη θετική στάση απέναντι στα μαθηματικά.
Η στατιστική μοντελοποίηση των αποτελεσμάτων απεικόνισης του εγκεφάλου υποδηλώνει ότι ο ιππόκαμπος μεσολαβεί στη σχέση μεταξύ θετικής στάσης και αποτελεσματικής ανάκτησης γεγονότων από τη μνήμη, η οποία με τη σειρά της συνδέεται με καλύτερες ικανότητες επίλυσης προβλημάτων.
«Μια θετική στάση δρα άμεσα στη μνήμη και το σύστημα εκμάθησης σας», δήλωσε ο Chen. «Νομίζω ότι αυτό είναι πραγματικά σημαντικό και ενδιαφέρον.»
Η μελέτη δεν μπόρεσε να αποκαλύψει το βαθμό στον οποίο προηγούμενες επιτυχίες στα μαθηματικά, συνέβαλαν στην απόκτηση θετικής στάσης απέναντι στο συγκεκριμένο μάθημα.
«Πιστεύουμε ότι η σχέση μεταξύ θετικής στάσης και επίτευξης μαθηματικών είναι αμοιβαία, αμφίδρομη», δήλωσε ο Chen. «Συμπεραίνουμε ότι: μια καλή στάση ανοίγει την πόρτα σε υψηλά επιτεύγματα, που σημαίνει ότι στη συνέχεια θα έχετε μια καλύτερη στάση απέναντι στα μαθηματικά, που θα σας οδηγήσει σε έναν καλό κύκλο μάθησης.»
Τα ευρήματα μπορεί να αποτελέσουν μια νέα οδό για τη βελτίωση των ακαδημαϊκών επιδόσεων και της μάθησης στα παιδιά που αγωνίζονται, είπε ο Menon, προειδοποιώντας ότι αυτή η ιδέα θα πρέπει ακόμα να δοκιμαστεί μέσω ενεργών παρεμβάσεων.
«Τυπικά, εστιάζουμε στην εκμάθηση δεξιοτήτων σε επιμέρους ακαδημαϊκούς τομείς, αλλά η νέα έρευνά μας υποδεικνύει ότι η εξέταση των πεποιθήσεων των παιδιών για ένα θέμα και οι ικανότητες αυτοεκτίμησής τους, θα μπορούσαν να αποτελέσουν ένα άλλο μέσο για τη μεγιστοποίηση της μάθησης«, δήλωσε ο Menon.
Τα ευρήματα προσφέρουν επίσης μια πιθανή εξήγηση για το πώς ένας ιδιαίτερα παθιασμένος δάσκαλος μπορεί να καλλιεργήσει τα ενδιαφέροντα των μαθητών και τις ικανότητες μάθησης για ένα θέμα, πρόσθεσε. Οι εμπνευσμένοι δάσκαλοι μπορούν να μοιράζονται ενστικτωδώς το δικό τους ενδιαφέρον, καθώς και να ενθαρρύνουν τους μαθητές με την πεποίθηση ότι μπορούν να είναι καλοί στο θέμα, δημιουργώντας μια θετική στάση, ακόμα και αν ο μαθητής δεν έχει θετική προδιάθεση.
Άλλοι συγγραφείς της μελέτης του Stanford είναι ο πρώην ερευνητικός βοηθός Se Ri Bae, οι επιστήμονες Shaozheng Qin, PhD και ο Tianwen Chen, PhD, και οι πρώην μεταδιδακτορικοί μελετητές Christian Battista, PhD, και Tanya Evans, PhD.
Ο Menon είναι μέλος του Stanford’s Child Health Research Institute, Stanford Bio-X και του Stanford Neurosciences Institute. Η έρευνα χρηματοδοτήθηκε από τα National Institutes of Health (επιχορηγήσεις HD047520, HD059205 και HD057610).
Επίσης, το τμήμα της Psychiatry and Behavioral Sciences του Stanford υποστήριξε τη μελέτη.
Πηγή
